“Mijn hart ligt bij het helpen van kinderen die op één of andere manier niet het gemiddelde pad bewandelen” schrijf ik op mijn website en het motto van mijn praktijk is “omdat leren leuk moet zijn”. Maar waar komt deze missie om kinderen te helpen eigenlijk vandaan?

Zelf heb ik ook niet altijd het gemiddelde pad bewandeld. Ik had geen moeite met leren, maar haalde juist hele hoge cijfers. Geen probleem dan toch, zou je denken. Maar mijn basisschoolperiode herinner ik me als een tijd waarin ik het schoolwerk altijd héél snel af had en eigenlijk geen plezier of uitdaging voelde in het werken. Als ik al klaar was mocht ik het werk van de andere leerlingen nakijken, er waren geen extra opdrachten. Ik was heel verlegen, durfde amper te spreken in de klas en werd soms gepest, wat regelmatig te maken had met mijn hoge cijfers.

Op de middelbare school liep ik er tegenaan dat ik niet geleerd had om te leren. Ik zat op het VWO en wilde alles graag heel goed doen, dat was ik immers gewend. Maar hier ging het ineens niet allemaal meer zonder enige moeite. Ik ontwikkelde perfectionisme en later zelfs faalangst. Op het moment dat we vakken moesten kiezen wilden ze op school graag dat ik 13 vakken zou nemen in plaats van 7. Ik raakte alleen maar volledig in paniek van deze gedachte. 
De eerste jaren van de middelbare school voelde ik me knap ongelukkig door dit alles. De enige uitweg die ik zelf zag was afstromen naar de HAVO, wat na veel praten werd goedgekeurd. En daar ging het beter me me, want ik zat weer in mijn comfortzone. Op mijn dooie gemak haalde ik alle vakken...zoals ik dat ook altijd had gedaan op de basisschool. Doodzonde als ik er nu op terugkijk, maar op dat moment het enige dat ik zelf kon bedenken.

Terugkijkend had ik graag gewild dat ze mij hadden geholpen vroeger. Hadden we toen bijvoorbeeld maar een plusklas gehad, zoals ik die nu op veel scholen tegenkom. Waarin je leert hoe het is om tegen je grenzen aan te lopen, je door ‘de leerkuil’ gaat en ondersteund wordt bij dit leerproces. Hadden ze mijn faalangst maar gesignaleerd en mij tools gegeven om daarmee om te gaan. Had ik het toen maar niet allemaal alleen moeten doen.

Daarom vind ik het zo belangrijk om kinderen te helpen bij het leren. Ik kan me goed in hun situatie verplaatsen omdat ik het zelf ook heb meegemaakt en weet hoe het kan voelen. Ik weet welk verschil het kan maken als iemand ziet waar de problemen liggen en hier de juiste middelen voor kan aanreiken.
Gelukkig is het met mij allemaal goedgekomen en kan ik er enorm van genieten om nieuwe dingen te leren. En dat hoop ik ook op mijn leerlingen over te brengen...want leren moet toch leuk zijn?